Boulevart 23

Chiara Moore's huis

Aantal personen: 4
- vader
- moeder
- Zusje
-Chiara

Nouwee, hier is het.. zei Chiara nerveus. Ze parkeerde haar fiets voor het huis en liep naar de voordeur, en pakte een sleutel uit haar broekzak. De deur ging open en Chiara stapte de grote hal in, met Jesse achter zich aan. Ben thuis! riep Chiara, maar ze kreeg geen antwoord. Hallo? riep ze nog een keertje. Weer niemand. Blijkbaar zijn we alleen thuis zei ze, meer tegen zichzelf dan tegen Jesse. Ze liepe door naar de eetkamer. Ga zitten, wil je wat drinken? bood ze Jesse vriendelijk aan.

Ze waren dus alleen thuis. Het kwam eigenlijk wel goed uit, nu kon hij haar ongestoord mee uit vragen. Ja, cola graag beantwoordde hij haar vraag. Toen Chiara terugkwam en de glazen op de tafel had gezet keek Jesse eens goed om zich heen. Mooi huis heb je. Erg groot.. hij keek door het raam naar buiten. Je had zicht op de achtertuin met zwembad. Wat zou hij hier graag willen wonen.

-moet nu gaan-

Dankje zei Chiara zachtjes. Zwijgend zaten ze tegenover elkaar. Chiara keek naar de klok. Het was alweer 4 uur. Zullen we maar beginnen? vroeg ze toen Jesse en zij allebei hun drinken op hadden. Chiara pakte haar boeken uit haar tas en legde ze op tafel. Ze schoof wat dichter naar Jesse toe om beter overzicht te hebben op het boek. Ik heb problemen met paragraaf 4 zei Chiara. Die paragraaf ging over wortels, waar ze altijd al slecht in was geweest. Voor die proefwerken haalde ze nooit voldoende.

Jesse bekeek de paragraaf eens goed. Wortels. Een van zijn sterkste kanten. Hij begon met uitleggen. De hele paragraaf werd behandeld, ze oefenden wat sommetjes en na een tijdje waren ze eindelijk klaar. Snap je het nu? vroeg hij hoopvol aan Chiara, die nog in het boek keek. Hij zat nu al een uur naast haar, en nog steeds had hij haar niet mee uitgevraagd. Nu was het zijn kans. Chiara? vroeg hij.

Jesse legde alles helemaal uit en beetje bij beetje kreeg Chiara het door. Toen ze eindelijk de paragraaf helemaal hadden behandeld vroeg Jesse of je nu begreep. Chiara knikte langzaam. Ja, dankjewel, ik snap het nu zei ze met een glimlach. Ze keek op en zag dat Jesse diep nadacht. Chiara? zei hij opeens. Chiara kreeg een voorgevoel. Ze sloeg haar ogen neer. Het was de manier waarop hij het voeg. Zou hij nou eindelijk...? Ze keek weer op en keek Jesse aan Ja..? vroeg ze verlegen.

Chiara keek op en vroeg Jesse wat er was. Nu moest hij wel. Hij sloeg zijn ogen neer. Wil je misschien eh.. een keertje met me uit? De zin kwam er nerveus uit en Jesse keek weer op naar Chiara. Ze keek hem ook aan en even wist Jesse niet waar hij heen moest kijken. Chiara? De tafel? Het wiskunde boek? De muur?

Chiara zag dat Jesse moeite had met er achter komen waar hij heen moest kijken. Zijn ogen vlogen door de ruimte. Over deze vraag hoefde ze niet na te denken. Ja was het antwoord. Het was erg direct. Heel graag voegde ze er nog fluisterend aan toe. Weer zaten ze zwijgend tegenover elkaar. Chiara keek naar Jesse en lachte naar hem.

-sorry geen inspi-
-school -

Het antwoord van Chiara deed Jesse heel goed. Eindelijk had hij het durven vragen, en ze zei ook nog ja! Hij had al bedacht wat ze zouden kunnen doen. Zal ik je dan morgen ofzo om 6 uur ophalen? vroeg hij. Hij wilde haar meenemen naar restaurant the Red Sun. Het was een mooi, luxe en vooral duur restaurant, maar hij had het er voor over.

Ehh, ja is goed antwoordde Chiara Leuk!. Ze was nu al nerveus voor morgenavond. Ze keek naar de klok en zag dat het al bijna kwart over 5 was. Ze herinnerde zich dat Jesse eerder op die middag had gezegd dat hij half 6 thuis moest zijn. Als je half 6 thuis wilt zijn, moet je nu wel weg, denk ik zei ze daarom. Het liefst wilde ze dat hij hier bleef, maarja, als het niet anders kon...

Jesse keek naar de klok en knikte. Ja, misschien wel een goed idee zei hij instemmend. Hij pakte zijn spullen van tafel en stopte ze in zijn tas. Hij vond het jammer dat hij weg moest, maar hij moest wat vroeger thuis zijn, want zijn ouders moesten die avond werken, dus aten ze wat vroeger. Hij liep naar de deur en gaf Chiara nog een afscheidsknuffel. Daarna draaide hij zich om, liep naar zijn fiets en fietste naar huis. Om de hoek keek hij nog een keertje om, maar Chiara was alweer naar binnen. Toen drong het pas tot hem door dat hij morgen met haar uit zou gaan. Yes! riep hij hardop.


-volgende avond rond 6 uur (= -

Jesse fietste door de villawijk waar Chiara woonde en zag het huis al van verre. Het was een mooi en groot huis, en de kleur stak heel erg af vergeleken bij de andere huizen. Hij parkeerde zijn fiets op het kleine tereintje naast het huis en liep naar de deur. Hij drukte op de bel, en keek nog snel even in het raam in de deur, om te controleren of alles goed zat. Toen werd de deur open gedaan. Haay zei hij.

Heee begroette Chiara Jesse terug. Mam ik ga! riep ze het huis in. Wat haar moeder antwoordde hoorde ze niet meer, want de deur was alweer dicht. Dus, waar breng je me heen? vroeg Chiara terwijl ze naar haar fiets liep. Ze keek Jesse vragend aan. Toen ze bij haar fiets kwam zag ze dat haar band lek was. Ze zag haar zusje samen met een vriendinnetje achter de auto zitten en ze giechelden. Wat een rotstreek. Kennelijk vond mijn zusje het grappig om mijn fiets te slopen zei ze met een blik half gericht op Jesse en half gericht op haar zusje. Dus, vind je het erg als ik achterop moet? zei ze met een glimlach die veel kon betekenen voor deze avond.

Nee, hoor, komt goed. zei hij terug. Het kwam op zich wel goed uit dat Chiara's zusje zo irritant was. Hij vond Chiara leuk. Jesse wist het nu zeker. Je ziet wel waar we uitkomen zei hij tegen Chiara en hij knipoogde. Hij stapte op zijn fiets, wachtte tot Chiara achterop ging zitten en fietste het terrein af.


-----------------------------------------------------------------------------------------
nu naar de Red Sun (A)
-----------------------------------------------------------------------------------------