harder than I thought

In zijn eentje liep Nick over het plein. Nog echt veel mensen had hij hier niet ontmoet, maar dat zou vast nog wel komen. Hij was hier pas komen studeren, en dus ook komen wonen. In een appartementencomplex niet ver van de universiteut van Blue Mountain was nog een kamer vrij, dus die hadden zijn ouders genomen. Nick dacht aan zijn broer en zus, die nog thuis bij zijn ouders woonden. Thuis, dat was nu heel ergens anders dan eerst, dat was wel even wennen. Hij had alleen een hond, Bailey, om hem gezelschap te houden als hij alleen was, zoals nu. Bailey drippelde vrolijk naast hem, een een aantal kinderen vroegen of ze hem mochten aaien. Nick knikte en glimlachte. Bailey was dol op die aandacht. Toen de kinderen waren doorgelopen, liep Nick naar een bankje en ging er op zitten, zodat hij het Spuitlein. Eens goed kon bestuderen

Eindelijk was Florine op het Spuitplein aangekomen. Eerst had xd gaar zusje naar school moeten brengen. Heel erg vond ze dat niet, het was namelijk meestal wel gezellig met gaar zusje, naar vandaag kwam het eigenlijk niet uit. Florine moest weer werken, wat inhoud stoelen van een café op het terras neer zetten. Erg veel werk was het niet en je kreeg er best goed voor betaald, naar het was best zwaar. Sommige stoele wogen best veel, en als je er dan vier van mee moet nemen, dan word je niet blij. Ze liep naar het café toe, maar dat was nog gesloten. Voor niks gehaast dus. In haar hoofd vloekend liep ze naar het dichts bijzijnde bankje toe. Er zat al een jongen op die een hond vast hield. vind je het erg als ik even hier kom zitten? Ik moet straks bij dat café zijn vroeg Florine vriendelijk terwijl ze naar het café knikte.