After the fight

Snel rende Jake door de bossen. Er waren zoveel bomen, maar hij botste er niet tegen op. Hij rende en rende en keek voortdurend achterom. Wat was dat nou wat hem volgde? Hij keek weer naar voren, om te zien of er bomen stonden, maar ze waren allemaal verdwenen. Achter zich hoorde hij iemand een mes slijpen terwijl diegene zei: piep....piep....piep.... Jake probeerde weer weg te rennen, maar hoe hard hij ook probeerde, hij kwam niet vooruit! help! help! schreeuwde hij. De persoon kwam dichterbij en probeerde Jake te steken met het mes. Weer zei hij: piep....piep....piep...

piep....piep....piep hoorde Jake in de ruimte. Langzaam opende hij zijn ogen. Waar was hij nou? Dit was niet het moeras waar hij net was? Hij voelde aan de grond onder zich, maar het was zacht. Hij lag op een bed. De vreemde piepjes vulden de kamer met geluid. Hij lag in het ziekenhuis. Hij probeerde zich te herinneren wat er was gebeurd, maar het lukte niet. Zijn hoofd en zijn zij deden pijn. Naast zijn bed zat een meisje, hij kende haar vaag, maar waarvan, dat wist hij niet meer. Hallo.. zei Jake zachtjes tegen het meisje.

Heei zei Samantha terug. De jongen, die Jake heette, had net zijn ogen open gedaan. Ze hadden in de ambulance zijn ID bekeken, en daar stond dat hij Jake heette, Jake Black. jij bent Jake, toch? Ik zag het op je ID. Die had het ambulance personeel gepakt legde ze uit. Ze keek even op naar Jake. Hij had zwart haar en mooie bruine ogen. Het gevecht van de acond ervoor was nog steeds niet uit haar herinneringen. Ze zag alles nog zo duidelijk. Het mes, de man, Jake, die op de grond lag. Zelf had ze er uiteindelijk geschokt bij gezeten.

Jake keek naar het meisje. Ja... bracht hij moeizaam uit. Ja, dat klopt. Hij bekeek haar even goed. Ze had bruine krullen en bruine ogen. Ze was eigenlijk best wel knap. Hij bekeek de ruimte om zich heen. Wit. Dat was wat hij zag. Alles was wit; het beddengoed, het bed zelf, de kastjes... Aan de overkant waren wat gekleurde kaartjes opgehangen, waarschijnlijk waren ze voor hem, aangezien hij de enige was in deze kamer. En jij bent...? vroeg hij aan haar. Hij wist dat er wat was gebeurd, maar wat. Hij kon het zich niet meer herinneren. Kan je me misschien vertellen wat er is gebeurd? vroeg hij met een verlegen blik Ik ben alles helemaal kwijt.. Weg uit mijn hoofd.

Samantha had medelijden met de jongen, maar ze vond hem ook een echte held. Als hij er niet was geweest, waar zou zij dan zijn geindigd? Ik ben Samantha, ook wel gewoon Sam antwoordde ze en begon het hele verhaal. Ik liep door de straten in het centrum, toen er opeens een man ofzo kwam, en ik weet niet wat hij wilde, maar hij pakte mij vast. Kort daarna kwam jij en.. ze haalde even adem en praatte toen weer verder. En jij begon met hem te vechten. Hij heeft een mes in je buik gestoken, waarna je flauw viel. Ik had ondertussen de ambulance gebeld, dus die kwamen al snel.. eindigde ze haar verhaal. verwachtingsvol keek ze naar Jake. Zou hij het zich herinneren?