Romantic Diner

Eindelijk zag hij de Red Sun al. Het was best ver fietsen vanaf Chiara's huis. Hij zette zijn fiets voor het restaurant neer en deed hem op slot. Nouwe, hierheen dus zei hij verlegen. Hij liep naar binnen met Chiara achter zich aan en liep naar de gastheer. Ik had een tafel gereserveerd om 7 uur voor 2 zei hij tegen de ober, die knikte en hun naar een tafeltje achterin leidde. Hij vroeg of ze alvast wat te drinken wilde. Jesse bestelde Cola en vragend keek hij Chiara aan.

Jesse parkeerde zijn fiets voor de Red Sun en trok Chiara mee naar binnen. Chiara was nog nooit hier binnen geweest, dus ze keek haar ogen uit. Waar was ze nu weer beland? Dit was toch veel te duur? Voor ze het wist zat ze aan de tafel met Jesse tegenover haar. Hij bestelde cola en vragend keek hij haar aan. Ehh, ja, voor mij een Sprite, alstublieft vroeg ze netjes aan de ober, die het opschreef, knikte en richting de keuken liep. Wauw... zei ze ongelooflijk. Ze keek Jesse aan. Dit is toch veel te... uhm... duur? zei ze vragend. Niet dat ik het niet leuk vind... maar gewoon... zei ze er snel achteraan, strakt vatte hij het verkeerd op.

Jesse moest lachen om Chiara's opmerking over dat het misschien 'te duur' was. Misschien zei hij met een geheimzinnige glimlach. Maar ik heb het wel voor je over, hoor voegde hij eraan toe. De ober kwam terug met de drankjes en zette ze voor Chiara en Jesse op tafel. Dankbaar keek Jesse de ober aan. De ober keek vriendelijk terug en gaf Jesse en Chiara de kaart. Jesse bekeek de kaart, en eigenlijk wist hij gelijk al wat hij wilde; lasagna. De ober zei dat hij zo terug kwam om de bestelling op te nemen en Jesse knikte. Hij legde zijn kaart neer en keek de grote ruimte rond. Aan elke tafel zat wel iemand, gelukkig had hij gereserveerd, anders was het nooit gelukt. De ruimte was verlicht met een paar kaarsen en lichten die op een schemerige stand stonden.

Chiara bestudeerde de kaart goed en haar oog bleef vallen op de spaghetti Bolognaise, haar lievelingsgerecht. Ze legde haar kaart neer en nam een slokje van haar Sprite, die vlak voor haar stond. Ze dag dat Jesse zijn kaart ook al had neergelegd, dus kennelijk wist hij ook al wat hij wilde. De ober kwam terug met een blocknote en vroeg wat ze wilde eten. Spaghetti Bolognaise, alstublieft zie Chiara beleefd tegen de ober, die het opschreef en vervolgens vragend naar Jesse keek. Jesse besteld lasagna. De ober liep weer weg, voor de zoveelste keer, naar de keuken om de bestelling door te geven. Dus.. nog bedankt voor het uitleggen van wiskunde, ik heb nu een 8! zei Chiara blij. Ze was er echt blij mee, nog nooit had ze voor dat onderwerp een voldoende gehaald.

Jesse bestelde lansagna en de ober liep weg. Oh, alsjeblieft. Het was me een genoegen je te helpen zei Jesse met een glimlach. Hij keek naar Chiara en een vreemd gevoel ging door hem heen. Hij had dit al een tijdje elke keer als hij haar zag. Zijn vrienden zeiden telkens dat hij 'het te pakken', wat ermee werd bedoeld dat hij verliefd op haar was. Was dat zo? Was dat dat gevoel wat hij de hele tijd had? De ober kwam terug met het eten. Hij zette het op tafel en langzaam begon Jesse te eten. Zullen we straks nog even naar het park gaan? vroeg hij.

Ehh, ja natuurlijk antwoordde Chiara op Jesse's vraag om straks nog even naar het park te gaan gezellig. Eigenlijk was het eerder 'romantisch' naar Chiara's idee, maar dat ging ze natuurlijk niet zeggen. Ze had wel door dat Jesse haar aardig vond, of misschien meer dan aardig, anders zou hij haar hier nooit mee naartoe hebben genomen, maar of hij 'verliefd' op haar was, net zoals zij op hem? Dat wist ze niet. Ze hoopte dat er na deze avond wat duidelijk heid zou zijn. Ze nam nog een hap van haar spaghetti en genoot van de heerlijke smaak. Ze was al een tijdje niet meer in het restaurant geweest, en nu wist ze eigenlijk niet waarom. Haar eten was bijna op, en ze vond het eigenlijk best jammer.

Oké.. zei Jesse. Hij wist eigenlijk niet echt wat hij nog meer moest zeggen. Zijn eten had hij al op en hij wist niet waar hij moest kijken. Misschien moest hij het toch maar tegen haar gaan zeggen, wat hij voor haar voelde. In het park zou dat het beste moment zijn. Chiara had haar eten ook al op (?) en vriendelijk keek hij haar aan. vond je het lekker? vroeg hij met een glimlach. Hij wilde eigenlik zo snel mogelijk naar het park toe, dus hij vroeg om de rekening.

Chiara knikte en bekeek Jesse terwijl hij de ober vroeg de rekening te brengen. Hij had haast, wist ze, maar waarom? Wilde hij zo graag bij haar weg? Jij hebt haast zei ze met een glimlach. De ober bracht de rekening, en na het betalen stond Chiara op en liep achter Jesse aan naar de garderobe en pakte haar jas aan van de man die hem vriendelijk naar haar toe stak. Ze knikte vriendelijk terug en stapte de deur uit naar buiten. Dus... Het park? vroeg ze ter bevestiging en ze ging bij Jesse achterop zitten. Hij stapte op en fietste weg. Het was best koud, en Chiara rilde een beetje. Ze legde haar hoofd voorzichtig tegen Jesse's rug aan.