[begin verhaallijn] Help me!

[Alleen Chiara en Florine!]

De bel ging, en snel stonden alle klasgenoten van Florine op. De leraar mompelde nog wat over huiswerk, maar toen hij eenmaal doorhad dat er eigenlijk niemand meer luisterde, stopte hij maar met praten en deed zijn boeken in zijn tas. Eindelijk, het lesuur Duits was afgelopen. Duits was alles behalve haar lievelingsvak, Florine haatte het. Niet omdat ze er slecht in was, integendeel; ze was er goed in, maar omdat ze eigenlijk niks met Duitsland en de Duitse taal had. Ze had afgesproken in de kantine met Chiara, een vriendin van haar. Vanmiddag zou ze met haar naar het centrum gaan, om te winkelen. De laatste paar maanden had ze wat geld gespaard, zodat ze nu weer kleding met goede kwaliteit kon kopen. Langzaam liep Florine de aula in, en zag Chiara nog niet zitten. Ze ging aan hun vaste tafel zitten, de tafel in het hoekje van de aula.

Toen de bel was gegaan stond Chiara snel op en pakte ze haar spullen in. Ze had afgesproken om met Florine, haar vriendin te lunchen. Vanmiddag gingen ze samen naar het winkelcentrum om eens lekker inkopen te gaan doen. Chiara had al lang niet meer geshopt met haar vriendinnen, meestal kon er eentje niet of had iemand geen zin, en liep ze vervolgens in haar eentje door het winkelcentrum te wandelen. Toen ze eindelijk in de aula aankwam zag ze Florine al aan hun vaste tafeltje in de hoek van de aula zitten en met een glimlach op haar gezicht liep ze naar haar toe. hee floor! zei ze opgewekt en ging naast har zitten en legde haar brood op tafel. Voor Florine lag niks, maar ze wist wel wat het was. Forine wilde niet eten. eet nou toch wat, Floor. Voor mij? zei ze dwingend met een zwakke glimlach.

Florine wist wel waar Chiara heen wilde gaan. Ze wilde dat Florine stopte met lijnen, wat ze natuurlijk nooit zou doen. Ze zou blijven afvallen tot alle blubbers van haar lijf af waren, dat was dus nog een lange weg te gaan. Ze schudde haar hoofd en besloot over iets anders te gaan praten. Waar gaan we vanmiddag eigenlijk allemaal heen? Ik wil sowieso eigenlijk wel naar de Sixx voor nieuwe oorbellen en naar de Zara voor een nieuwe broek, zo'n skinny-ding, weet je wel? ze had heel erg zin om weer eens met haar vriendin te gaan winkelen, het was alweer een tijdje geleden. Ze keek de aula rond, en zag de bruggertjes hun kant op komen, kijkend naar de tafel naast hun. Ze wenkte Chiara dat ze weg moesten gaan, omdat er een kudde bruggers aankwam. Ze had niet echt iets tegen bruggers, maar in de pauze waren ze altijd zo druk, en ze lachten meestal om niets. We moeten gaan, Chaar zei ze daarome n stond op.

Chiara begreep Florine's boodschap maar al te goed. Bruggertjes. Ze kan zichzelf niet meer zien als bruggertje. Ze had een bril, een beugel en een hele grote rugzak; ze was de perfecte brugger om bijvoorbeeld in de prullenbak te gooien. Dat was gelukkig maar een keer gebeurd, en de jongen, toen een tweede klasser, had toen hij bijna in de vierde zat en Chiara bijna in de derde, haar gevraagd en haaar geprobeerd te zoenen, maar uit wraak had ze hem afgewezen, waardoor hij flink voor lul stond voor zijn vrienden. Florine en zij liepen door de gangen, opzoek naar hun volgende leslokaal. Ze hadden nu allebei wiskunde, van dezelfde leraar. Wiskunde was het enigste vak waar zij bij elkaar zaten, tot teleurstelling van de twee. De bel ging, en een stroom van mensen kwam uit de aula en liep door de gangen heen. hier moeten we zijn, Floor zei Chiara terwijl ze naar de deur wenkte en erheen liep. Er stonden al wat mensen voor de deur en netjes begroette Chiara ze allemaal.