Chiara, I have to tell you something.

Jesse zag het park al liggen. Eindelijk. Het was een eindje fietsen vanaf the Red Sun. Het eten was erg gezellig geweest, maar het was ook weer snel voorbij. Jesse wilde snel naar het park. Het leek hem hier de goede plek om Chiara te vertellen wat hij voor haar voelde. We zijn er zei hij zachtjes en hij parkeerde zijn fiets tegen een boom. Het pad was verlicht met kleine lantaarentjes en het meertje lag stil. Een paar eendjes renden over het grasveld. Samen liepen ze over het pad. Nú, Jesse sprak hij zichzelf toe. Hij keek het park rond. Moest hij het wel zeggen? Maar aan de andere kant, wat had hij te verliezen? Chiara, ik moet je iets vertellen zei hij zachtjes, en hij sloeg zijn ogen neer. Hoe moest hij nou verder?

Jesse leek erg zenuwachtig en keek het park rond. Ze wist wel dat er iets was. Net op het moment dat Chiara wilde vragen wat er nou met hem was begon hij te praten. Hij zei dat hij haar iets moest vertellen. Was het dan toch zo? Vond hij haar ook leuk? Er spookte allemaal dingen door haar hoofd, maar eigenlijk hoopte ze maar op één. Hij vond haar leuk. Eigenlijk was het geen hopen, maar weten. Ze liepen naar een bankje toe en Chiara ging zitten. Ze gebaarde dat Jesse ook moest gaan zitten. Wat is er? vroeg ze, met het voorgevoel nog steeds in haar maag. Ze rilde, het was koud hier 's nachts. Dit was eigenlijk de eerste keer dat ze 's avonds alleen was met een jongen meestal waren er wel andere bij. Ze schoof wat dichter naar Jesse toe, om het wat warmer te krijgen.

Ze liepen naar een bankje en Chiara gebaarde dat hij moest gaan zitten, dus dat deed hij. Toen ze zaten vroeg Chiara wat er was, en een zenuwachtig gevoel ging door hem heen. Moest hij het zeggen? Ja, hij moest het zeggen. En anders was het wel overduidelijk geweest. Je gaat niet uit eten met iemand als je diegene niet leuk vindt. Chiara schoof was dichter naar hem toe, en een kleine glimlach verscheen. Het was fijn om zo te zitten. Ik vind je denk ik wel leuk.. Of eigenlijk denk ik dat niet, maar weet ik het zeker. Zo, dat was er uit. Het was een opluchting, een bevrijdt gevoel. Iets wat hem al lang dwars zat had hij eindelijk uitgesproken. Wat vind je van mij...? vroeg hij verlegen en hij keek haar aan.

Eindelijk vroeg hij het. Jesse keek haar aan en op dat moment draaide Chiara ook gaar hoofd naar hem toe. De neiging om hem te zoenen was zo groot dat ze hem eigenlijk niet kon onderdrukken. Chiara boog zich voor over en drukte haar lippen op die van Jesse. Ze sloot haar ogen en sloeg haar armen om hem heen. Ze had al wel eens eerder gezoend, maar nog nooit met veel 'plezier'. Allemaal gedachten en flash backs van de afgelopen tijd gingen voorbij, en nu was het dan eindelijk zo ver. Ze zoende met hem! Langzaam ging ze weer naar achter en opende Chiara haar ogen. ik denk dat je wel weet wat dat betekent... zei Chiara en een glimlach verscheen op gaar gezicht.

De zoen van Chiara overviel hem een beetje, maar echt veel boeide dat niet. Hij vond haar leuk, zij hem. Ten minste, dat was wat hij dacht. Maar het leek hem sterk dat je iemand ging zoenen als diegene net had gezegd dat hij je leuk vond. Chiara sloeg haar armen om Jesse heen, en ook hij liet zijn arm om haar middel rusten. De zoen was fijn, en het was een opluchting van de laatste paar weken. Van hun ontmoeting tot nu. Alles vloog voorbij. Toen Chiara haar lippen van die van Jesse afhaalden vond hij het jammer. Ze zei dat hij nu waarschijnlijk wel wist wat ze daarmee bedoelde en Jesse knikte verlegen. Hij keek Chiara aan en vroeg zijn we nu een soort van vriendje-vriendinnetje? het was een vreemde vraag, maar anders kon hij het niet zeggen.

Bij die woorden van Jesse sloeg Chiara haar armen om zijn middel. Ja, ik denk het, als jij dat natuurlijk ook wilt.. zei ze, terwijl ze eigenlijk wel wist dat hij dat ook wilde. Even bleef ze zo zitten, met haar armen om hem heen. Ze was zo gelukkig dat ze wel kon zingen, maar dat deed ze niet, niet nu, dat zou wel een beetje vreemd zijn. Ze liet hem los, en keek op haar mobiel hoe laat het was. Al 12 uur! Ze had beloofd om dan weer thuis te zijn! Snel sprong ze op en keek Jesse aan. Ik zou om twaalf uur thuis zijn, maar dat is het al, dus ik denk dat we moeten gaan... zei ze tegen hem. Ze liepen naar Jesse's fiets toe, en Chiara pakte zijn hand. Ze hoopte dat hij het niet erg zou vinden. Ze was nou eenmaal zo blij.

Bij het horen van die woorden sprong Jesse geschrokken op. Shit! dat is waar, ik had er helemaal niet meer aan gedacht.. hij liep naar zijn fiets toe en deed hem van het slot af, hij stapte op, en wachtte tot Chiara ging zitten. Toen ze eindelijk zat, fietste hij terug naar haar huis. DEze avond was helemaal gewelsig geweest. Niet alleen omdat hij met haar gezoend had, en dat hij nu met haar had, maar ook gewoon omdat ze bij hem was geweest. Dat betekende al veel voor hem. Vond je het leuk vandaag? vroeg hij met een lichte verlegenheid. De straatlantaarns verlichtte de weg, voor de rest was alles donker. Achter hun verdween het park, en werd het langzaam donker, terwijl voor hun nog een hele weg te gaan was.